അമ്മിയിൽ നിന്നും പുനർജനിച്ച ഇരിങ്ങാലക്കുട ...

വീടിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്ത് അമ്മി ഒരു പുരാവസ്തു കണക്കെ മൂടിയിട്ടിരിക്കുന്നു. എത്രയോ നാളുകളായി അതങ്ങനെയാണ്. അതിലേക്ക് നോക്കും തോറും ഓർമ്മകൾ പുറകിലോട്ട് സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

പുല്ലൂര് മിഷൻ ആശുപത്രിയുടെ പള്ളിയുടെ അൾത്താര ഇരിക്കുന്ന ഭാഗത്ത് പണ്ട് ഓടിട്ട കെട്ടിടത്തിൽ ഒരു നഴ്സറി സ്കൂളുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെയാണ് ഞാൻ വിദ്യാരംഭം കുറിച്ചത്.അങ്ങോട്ട് പോകുമ്പോൾ നടക്കും. മുല്ലക്കാട് അന്നൊരു ചെറിയ കുളവും ആ കുളവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പരന്നൊഴുകിയിരുന്ന ഒരു തോടുമുണ്ടായിരുന്നു. തോട്ടിലെ വെള്ളം കടന്നു വേണം അന്ന് സ്കൂളിൽ പോകാൻ. ഇന്ന് തോടുമില്ല കുളവുമില്ല, മൺപാത നല്ല കോൺക്രീറ്റ് റോഡായി. നടപ്പാത വാഹനമോടിക്കാവുന്ന നിലയിലുമായി.

ശോഭൻ ബ്രദേഴ്സ്, ബ്രദേഴ്സ് എന്നീ ബസ്സുകളിലായിരുന്നു മിക്കവാറും മടക്കം. കാലത്തിന്റെ വിസ്മൃതിയിൽ ഈ ബസ്സുകളുമുണ്ട്. അന്ന് വീട്ടിൽ നിന്നും ഠാണാവിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ നായരപ്പാപ്പന്റെ ചായക്കട, വിജയേട്ടന്റെ ചായക്കട, സിസിലി ചേച്ചി, പ്രകാശേട്ടൻ അങ്ങനെ കുറേ ചായക്കടകളുണ്ടായിരുന്നു. ഈ കടകളിലെല്ലാം തിരക്കും നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങളുടേയും, സൗഹൃദങ്ങളുടേയും കൈമാറ്റവും നടന്നിരുന്നു. ഈ കടകളൊന്നുമിന്നില്ല. നടത്തിപ്പുകാർ പലരും കാലയവനികക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞു.

അന്ന് ഠാണാവിൽ സി.ഐ ഓഫീസിനും ഗവൺമെന്റ് ആശുപത്രിക്കുമിടയിൽ നാലഞ്ച് പെട്ടി കടകളുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനാദ്യമായി സോഡ കുടിച്ചതും അവിടെ നിന്നുമായിരുന്നു. കട്ടിയുള്ള കുപ്പിയിൽ ഗോലി കൊണ്ടsച്ചു ഭദ്രമാക്കിയ ഗോലി സോഡ. സ്കൂൾ തുറക്കുന്നതിന് മുമ്പ് കുടകൾ ശീല മാറാനും, ഒടിഞ്ഞ കമ്പികൾ മാറാനും നൽകിയിരുന്നത് ഇവിടുള്ള രാജു ചേട്ടനും അഛനും ചേർന്ന് നടത്തിയിരുന്ന കടയിലായിരുന്നു.

അനധികൃത കയ്യേറ്റമാരോപിച്ച് നഗരസഭ ഈ പെട്ടി കടകൾ പൊളിച്ചുമാറ്റുമ്പോൾ തല തല്ലി കരഞ്ഞിരുന്ന ബാബു ചേട്ടന്റെ മുഖം ഇന്നും ഓർമ്മയിലുണ്ട്. ഹോട്ടൽ സ്വരാജ്, അക്ഷയജ്വല്ലറി, പണി പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് കേന്ദ്രമായിരുന്ന ആലേങ്ങാടൻസ് ഇലക്ട്രിക്കൽസ്, ബേബി ചേട്ടൻ, സിദ്ധേട്ടൻ,സുധിയുടെ ബാർബർ ഷോപ്പ് ഓർമ്മയിൽ എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ഇതൊക്കെ തെളിഞ്ഞു വരുന്നത്. എപ്പോഴും ജനനിബിഡമായിരുന്ന സി.ഐ ഓഫീസ് ഇന്ന് ട്രാഫിക് കൺട്രോൾ യൂണിറ്റായി ആളും ആരവവുമില്ലാതെ കിടക്കുന്നു.ഠാണാവിലൂടെ പോകുന്ന സമയം നോക്കാൻ വാച്ചില്ലാത്തവരാശ്രയിച്ചിരുന്ന താക്കോൽക്കാരൻ ജ്വല്ലറിയുടെ വലിയ ക്ളോക്ക് ഒരു പ്രതീകം തന്നെയായിരുന്നു.

ട്രാഫിക് ഐലന്റിൽ കയറി സ്റ്റോപ്പ് എന്ന പരിചയും പിടിച്ച് ട്രാഫിക് നിയന്ത്രിച്ചിരുന്ന പോലീസുകാർ, സി.എം.എസ് സ്കൂളിന് എതിർവശത്തുണ്ടായിരുന്ന മേനോൻ കമ്പനി, അതിനപ്പുറത്തെ കാർന്നോരുടെ ഹോട്ടൽ, പണ്ട് ഒരു സമയത്ത്  സ്ഥിരം ഭക്ഷണം കഴിച്ചിരുന്ന അപ്പോളോ ഹോട്ടൽ, 16 എം.എം സിനിമയുടെ ഓഫീസ്, ആദ്യമായി ഒരു മുഴുനീള പ്രൊജക്റ്റിൽ വർക്ക് ചെയ്ത എം.സി.ജെ സൂപ്പർമാർക്കറ്റ്, കൗണ്ടറിലിരുന്ന് അടുക്കളയിലേക്ക് മൈക്കിലൂടെ ഓർഡർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്ന സ്റ്റാൻഡേർഡ് ഹോട്ടൽ, ആകാശവാണിയിലൂടെ നാട്ടിലെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ പേര് ആദ്യമായി പരസ്യം കേട്ട ഉത്സവ് ടെക് സ്റ്റൈൽസ്, പണ്ട് പിണ്ടി പെരുന്നാളിന് അമ്പിന് പോകുമ്പോൾ ഓരോ കുപ്പി കള്ളു കുടിച്ചിരുന്ന ഗാന്ധിഗ്രാമിലെ കള്ളുഷാപ്പ്,ഠാണാവിൽ കോളനിയിലേക്ക് തിരിയുന്നിടത്തുണ്ടായിരുന്ന ചാരായ ഷാപ്പ്, അതിനപ്പുറത്തുണ്ടായിരുന്ന റഹ്മാനിയ ഹോട്ടൽ എല്ലാം ഇന്നോർമ്മകൾ.

ശരിയും ചോദ്യ ചിഹ്നവും അടയാളമാക്കി ഉയർന്നു വന്ന മാർജിൻ ഫ്രീ സൂപ്പർമാർക്കറ്റുകൾ, വർക്കീസ് സൂപ്പർമാർക്കറ്റ്, ആര്യാസ് ഹോട്ടൽ, പണ്ട് അരിയും മുളകുമൊക്കെ പൊടിക്കാൻ പോയിരുന്ന ജോൺസൻ ഗാരേജ്, ഗ്യാസ് ബുക്ക് ചെയ്യാൻ വെളുപ്പിന് പോയി വരിയിൽ നിന്നിരുന്ന ഠാണാവിലെ ജോ ഗ്യാസ് ഏജൻസി, എന്റെ വിവാഹത്തിന് താലിമാലയെടുത്ത ചെമ്പകശ്ശേരി ജ്വല്ലറി  ദൈവമേ എത്രയോ സ്ഥാപനങ്ങളാണ് ഈ കാലയളവിൽ ഇല്ലാതായത് ?

സൈക്കിളിൽ മീൻ കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന മാണിക്യൻ ചേട്ടൻ, എം 80 വണ്ടിയിൽ മീൻ കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന ബാബു ചേട്ടൻ, ഉണ്ണി ചേട്ടൻ, രണ്ട് മീൻകുട്ടകൾ ഒരു വടിയിൽ ഘടിപ്പിച്ച് തോളിലേന്തി നടന്ന് മീൻ വിറ്റിരുന്ന സായ് വ് ഇവരൊക്കെ ഇന്ന് ജീവിച്ചിരുപ്പുണ്ടാകുമോ?

അയൽപക്കങ്ങളിലേക്കൊന്ന് ഞാൻ വെറുതെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. വർഗീസേട്ടൻ, കുരിയൻ ചേട്ടൻ, വിൻസൻ ചേട്ടൻ, ജോസേട്ടൻ, കേശവൻ ചേട്ടൻ, അന്നം കുട്ടിചേച്ചി, തങ്കപ്പൻചേട്ടൻ, ദാസൻ ചേട്ടൻ അങ്ങനെ എത്രയോ പേർ ഒരു കുടുംബം പോലെ ആത്മബന്ധം പുലർത്തിയവർ സ്ഥലവും വീടും വിറ്റ് മറ്റിടങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറി, ചിലർകാലയവനികക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞു, വീടിന് മുന്നിലുണ്ടായിരുന്ന കശുമാവും പുളിയുമിന്നില്ല. മുന്നിലെ പറമ്പിലുണ്ടായിരുന്ന ഞാവലും, മുളങ്കാടുകളുമിന്നില്ല, എത്ര പെട്ടെന്നാണ് മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചത്.

ഈ ഓർമ്മകൾ എന്തുകൊണ്ട് മായാതെ ഇപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ കിടക്കുന്നു? ഒരു പക്ഷേ ആ കാലഘട്ടത്തിന്റെ മനുഷ്യരുടെ നല്ല ഇടപെടലുകളാവാം, തുറന്ന മനസ്ഥിതിയാകാം. എന്തായാലും നഷ്ടങ്ങൾ നഷ്ടങ്ങൾ തന്നെയാണ്. തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത നഷ്ടങ്ങൾ. കാലങ്ങൾ മാറുകയാണ്. മനുഷ്യരും.നമ്മളെയൊക്കെ ഭാവിയിൽ ആരെങ്കിലുമോർക്കുമോ? ഓർക്കുന്നെങ്കിൽ എന്തിന്റെ പേരിലായിരിക്കുമത്?

ഒരു ഈരടികളോടെ ഈ കുറിപ്പവസാനിപ്പിക്കുന്നു ...

"മരണം വരുമൊരുനാൾ

ഓർക്കുക മർത്യാ നീ ..

കൂടെ പോരും നിൻ ...

ജീവിത ചെയ്തികളും ...

സൽകൃത്യങ്ങൾ ചെയ്യുക നീ ... അലസത കൂടാതെ ..

അമ്മിയെ മൂടിയിരിക്കുന്ന ചാക്കെടുത്ത് മാറ്റി അമ്മിയൊന്നു വൃത്തിയാക്കിയെടുക്കട്ടെ. ആ അമ്മിയിലൊരു ചമ്മന്തിയരച്ച് ഇന്ന് ചോറുണ്ണണം. കുറേ ഓർമ്മകൾ വീണ്ടെടുത്ത് തന്ന അമ്മിയോട് അതെങ്കിലും ചെയ്യുന്നതല്ലേ കാവ്യനീതി ...  :)