ഇരിങ്ങാലക്കൊട പള്ളിയും ജോൺസനച്ചനും ...

വിശ്രമ വേളകൾ ആനന്ദകരമാക്കാൻ എന്തെങ്കിലും കുത്തിക്കുറിക്കുക എന്നതാണ് എന്റെ ശീലം.വലിയ തരക്കേടില്ലാത്ത പണിയൊക്കെ ആ വഴിക്ക് വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നും പറയട്ടെ.കുറച്ചു നാളായി ചിതൽ പിടിക്കാത്ത ഓർമകളെ കുറിച്ചെഴുതിയിട്ട്.ഇന്നിത്തിരി സമയം ഒത്തുവന്നപ്പോൾ ഒരു ബാല്യകാലസ്മരണ ഫ്‌ളാഷ്ബാക്കിലൊന്നു മിന്നി.എന്നാ അതാവട്ടെ ഇന്നത്തെ പോസ്റ്റും എന്ന് കരുതി ..  :)

ഇന്ന് വരെയുള്ള എന്റെ കൂലങ്കഷമായ നിരീക്ഷണത്തിൽ "J" എന്ന അക്ഷരത്തിൽ പേര് തുടങ്ങുന്ന പള്ളീലച്ചന്മാരൊക്കെ ഇച്ചിരി പെശകാ. പറയാൻ കാരണം പണ്ട് ഇരിങ്ങാലക്കുട പള്ളിയിലെ അൾത്താര സംഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ എനിക്ക് ചീത്ത കേട്ടിരിക്കുന്നത് മുഴുവനും ഈ "ജെ" നാമധാരികളായിട്ടുള്ള അച്ചന്മാരുടെ കയ്യിൽ നിന്നും മാത്രമായിരുന്നു ..  :(. പിന്നേ താത്വികമായി എന്റെ അന്നത്തെ കയ്യിലിരുപ്പുകൾ അനലൈസ് ചെയ്‌തു നോക്കുമ്പോൾ അവർ ചീത്ത മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ എന്നത് ഇന്നും ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരു പ്രഹേളികയായി എന്നെ അത്ഭുതപെടുത്താറുണ്ട് ..  :)

ഇനി കഥയിലേക്ക് വരാം.അന്ന് ആദ്യ കുർബാന സ്വീകരണത്തിനൊരുങ്ങുന്ന സമയം.ഇരിങ്ങാലക്കുട സെന്റ് മേരീസ് സ്‌കൂളിലാണ് അതിന്റെ ക്ലാസ്.അവധിക്കാലത്തെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ അലോസരപ്പെടുത്തിയിരുന്നതും ഈ ക്ലാസ്സു തന്നെ.അന്ന് കൊട്ടിലിങ്ങ പാടത്ത് മിക്കവാറും രാവിലെ 10 മണിക്ക് ക്രിക്കെറ്റ് മാച്ചുണ്ടാവും.ആ ദിവസങ്ങളിൽ ആദ്യകുർബാന ക്ലാസ് ഞാനെന്റെ സൗകര്യത്തിന് കൊട്ടിലിങ്ങ പാടത്തോട്ടു മാറ്റും ..  :)

ആദ്യകുർബാന പരിശീലന ക്ലാസ്സിലെ എന്റെ സ്ഥിരമായ മുങ്ങൽ അന്നത്തെ സഹ.വികാരിയായിരുന്ന ജോൺസനച്ചന്റെ തൃക്കണ്ണിൽ പതിഞ്ഞു.പിറ്റേന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ക്ലാസ്സിൽ വെച്ച് എന്നോട് ചോദിച്ചു, ഇന്നലെ എന്ത് പറ്റിയെന്ന് ?

കഠിനമായ വയറിളക്കം മൂലം വരാതിരുന്നതാണ് അച്ചോ എന്ന് അതീവ വിനയത്തോടെ ഞാനുണർത്തിച്ചു അച്ചനോട്. സാരമില്ല നാളെ അപ്പന്റെ ഒപ്പിട്ട് ലീവ് ലെറ്റർ കാണിച്ചിട്ട് ഇരുന്നാൽ മതിയെന്ന താത്വിക ഉപദേശം കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി.

ഇന്നൊക്കെയായിരുന്നെങ്കിൽ ദൃശ്യം സിനിമയുടെ തിരക്കഥ പോലെ അന്തസ്സ് ലീവ് ലെറ്റർ എഴുതികൊടുക്കാമായിരുന്നു.പക്ഷെ അന്ന് മ്മളത്രേം റേഞ്ചുണ്ടായിരുന്നില്ല.ഇംഗ്ളീഷ് മീഡിയം പഠിക്കുന്ന പെങ്ങളേ ചാക്കിട്ട് ഞാനൊരു ലീവ് ലെറ്റർ എഴുതിയുണ്ടാക്കി.ഇഗ്ളീഷ് ഭാഷയിലുള്ള പെങ്ങളുടെ പ്രാവീണ്യം സ്പഷ്ടമാക്കാൻ ആത്മാർത്ഥമായി പെങ്ങൾ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.പിന്നൊള്ള കടമ്പ അപ്പന്റെ ഒപ്പാണ്.ഇടുക എളുപ്പമല്ല ആകെയൊരു കരകുര വരച്ചിട്ടുള്ള ഒരു സെറ്റപ്പാണ്.പിന്നേ ജോൺസനച്ചൻ ഇഗ്ളീഷില് വീണോളും, ഒപ്പു കാര്യമാക്കില്ല എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ ദർബാർ രാഗത്തിൽ നുമ്മളങ്ങട് പെടച്ചു അപ്പന്റെ ഒപ്പ് ..  :)

പിറ്റേന്ന് എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ ജോൺസനച്ചൻ ക്ലാസ്സിന്റെ വാതിലിൽ തന്നെ നിന്നിരുന്നു.ലീവ് ലെറ്റർ കൊണ്ടന്നോടാ ?ഉവ്വച്ചോ ..  എന്നാലിങ്ങെട് ..  ഭവ്യതയോടെ കവർ തുറന്ന് ഞാൻ ലെറ്ററങ്ങോട്ട് നീട്ടി.മുഴുവൻ വായിച്ചു നോക്കി അച്ചൻ ക്ലാസ്സിലോട്ട് പോയി എന്നോട് കയറിയിരിക്കാനും പറഞ്ഞു .. 

എന്റെ മനസ്സിൽ സന്തോഷം തിര തല്ലുകയായിരുന്നു സൂർത്തുക്കളെ തിര തല്ലുകയായിരുന്നു.ഇത്രേം വല്ല്യ അച്ചനെ പുഷ്പ്പം പോലെ പറ്റിക്കാനായതിന്റെ ആത്മവിശ്വാസം പക്ഷെ അധികം നീണ്ടില്ല.ക്ലാസിലെ സകലമാന കുട്ടികളുടെയും മുന്നിൽ വെച്ച് മോനെ നീയിങ്ങടൊന്നു വന്നേ എന്നച്ചൻ വിളിക്കുമ്പോഴും എനിക്കപകടം മണത്തില്ല. അച്ചനെന്നെ ചേർത്ത് നിർത്തി ചോദിച്ചു.വയറിന് ഇപ്പോൾ എങ്ങനെയുണ്ട്, മരുന്നൊക്കെ കഴിക്കുന്നില്ലേ ? ഉവ്വച്ചോ ..  വയറിളക്കമല്ലാതെ പനിയോ തലവേദനയോ മറ്റോ ഉണ്ടായിരുന്നോ ?ഇല്ലച്ചോ ..  ഇതാരാ നിനക്ക് ഈ ലെറ്റർ എഴുതി തന്നത് ? പെങ്ങളാണച്ചോ ..  നിന്റെ രോഗവിവരങ്ങൾ പെങ്ങൾക്ക് ശരിക്കും അറിയാമായിരുന്നോ ? ഉവ്വച്ചോ, പെങ്ങളാണ് മരുന്നൊക്കെ എടുത്ത് തന്നത് ഒരോറപ്പിന് ഞാനിത്തിരിയൊന്നു കൂട്ടിയിട്ടു .. എന്നിട്ട് പെങ്ങൾ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് കഠിനമായ പനിയും, തലവേദനയുമായിരുന്നു എന്നാണല്ലോ .. 

ഹല്ലേലൂയാ സ്തോസ്ത്രം.സ്ഥൈര്യലേപനം കിട്ടുന്നതിന് മുൻപ് ആത്മാവെഴുന്നള്ളി വന്നതാണോ അതോ ഉള്ളിലുള്ള കിളി പറന്നു പോയതാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയുമ്പോഴേക്കും എന്റെ ചെവി തിരിച്ചു പൊന്നാക്കിയിരുന്നു ജോൺസനച്ചൻ..  :( :( :(